Çay bize küstü beyler, Çay çok üzgün, Çay artık çok suskun

Çay her gün gözyaşı döküyor, hasret çekiyor…

 

Ben yaşlandım diyor. Artık gençliğimden eser yok, çok yorgunum. Beni siz bu hale getirdiniz. Artık beni sevmediğinizi görüyorum. Beni unuttunuz yılda birkaç kez gelip işte dopingi alıyor ve arkanıza bakmadan çekip gidiyorsunuz.

 

Beni siz yordunuz. Beni siz erken yaşlandırdınız. Eğer bugün mutsuz ve çaresiz isem bilin ki bu sizin sayenizde.

 

Mutlu musunuz ?

 

Her yıl gelip benim hakkımda boş konuşan o insanlardan bıktım. Beni korumak için binbir türlü yalanla o koltuklarıma oturanlar benim hakkımda bugüne kadar hiçbir şey yapmadı. Sadece kendi çıkarları için konuştu. Artık bu yalanları ve yabancıları çok iyi tanıyorum.

 

Ama bilin ki artık sizi tanımayacağım. Nasıl  bu kadar kısa zamanda bu kadar çok değiştiniz? Aman Allahım nerede benim o şefkatli, sevecen, bana her dokunuşunda kuşlar uçurtan o merhametli iyilik seven insanlarım ?

 

İki buçuk yaprağımı toparlarken hem kendini hem beni hem vatanını düşünen o vefalı fedakar kahramanlarım nerede?

 

Nerede o beni her yıl hayvan gübresiyle besleyen, yabani otlarımı toplayıp, elleriyle dikenlerimi ayıklayan cefakar kadınlar…

 

Nerede o beni elleriyle bir anne şefkati ile seven, kucaklayan, koklayan genç kızlarım…

 

Hepiniz gittiniz beni yalnız başıma bırakarak uzaklara gittiniz. Beni Gürcülere, Afganlara tanımadığım insanlara teslim ettiniz. Onlar beni hiç sevmedi benimle hiç konuşmadılar, her gün hoyratıma kaba davrandılar, bazen sizin arkanızdan ağır sözler söylediler. Canımı çok acıttılar. Beni neden bu insanların eline bıraktınız…

 

Halbuki biz bir aileydik. Her sabah kahvaltı sofralarında ne güzel sohbetler yapardık. Anne - baba, çoluk çocuk, yaşlı, genç hep benimle mutlu olduğunuzu benden asla vaz geçemeyeceğinizi söylemiştiniz. Şimdi ne oldu da beni bıraktınız !

 

Artık dayanamıyorum…

 

Yaşlandım, yorgun düştüm, bitkinim, bakıma ihtiyacım var.

 

Geri dönün, sizi özledim. Eski günlerimizdeki gibi hep birlikte mutlu olalım. Aramızdaki yabancıları gönderelim. Baş başa kalalım.

 

Bu mektubu size beni hiçbir zaman yalnız bırakmayan kadim dostum, avukatım aracılığıyla gönderiyorum. Onu dinleyin, ona iyi bakın. 

 

Gelecek mektubumda sizlerden neler isteyeceğimi yazacağım.

 

Hepinizin gözlerinden öperim. Bu dünyada tek gerçek, karşılıksız sevgidir. Ama kırk yıldır özlemle aradığım bu sevgiyi sizi artık parayla alıp satabiliyorsunuz. Tıpkı bir zamanlar  bana karşı duyduğunuz sevgi artık fazla para etmeyince beni bırakıp pahalı sevgiler bulmak için çok uzak diyarlara gittiniz.

 

Yanlış yaptınız. Bir gün tekrar gerçek sevgiyi doğduğun topraklara geri döneceksiniz. Bir gün mutlaka unuttuğunuz, kaybettiğiniz sevgiyi umarım tekrar kavuşacağız.