3 gün önce bir öğretmen arkadaşım gönderdi bana bu şiiri. Şiir dediğime bakmayın şarkı gibi bir grup kavruk tenli Suriyeli grup söylüyor. İstanbul’da Beyoğlu sokaklarında söylerken videoya çekilmiş ve milyonlarca kişi tarafından izlenilmiş bir video bu. Kaderin cilvesine bak işte vatan toprağından savrulmuş bir grup müzisyen İstanbul’da anavatanını anıyorlar gözyaşları içinde. Gözyaşları içinde diyorum çünkü videoda o kadar dokunaklı bir sahne var ki ben de dayanamıyor ağlıyorum günlerdir. 3 gündür aralıksız dinliyorum ve Anavatanına olan hasretini gözyaşları dökerek gideren bir Suriyeli kadın ciğerlerimi parçalıyor her defasında. Yanında çok küçük bir kız çocuğu. Belki de vatan toprağının havasını bile solumamış ciğerlerine. Allah esirgesin lakin belki de vatan toprağını göremeden yabancı diyarlarda geçecek çocukluğu. Suriyeli bir kadın ağlıyordu taşı toprağı altın olan İstanbul’da. Akdeniz’in nadide çiçeği güzel vatan için gözyaşı döküyordu benim kutsal aziz vatan toprağıma. Ağlayan bir kadın değildi dostlar, ağlayan bir millet idi.

Milyonlarca Suriyeli geldi vatanımıza son dönemde. Öyle bir hal aldık ki adım başı bir Suriyeli ve adım başı bir dram. Her yerde aç ve açıkta milyonlarca insan. Zaman oldu aşımızı paylaştık onlarla, zaman geldi kutsal vatan toprağını memleket eyledik bu yurtsuz gariban millete. Bazen bıktık onlara bakmaktan ve istemez olduk onları bu topraklarda. Yeter artık gelmeyin dedik bu çaresiz insanlara. Kah etinden sütünden yararlanmaya kalktık onların. Gün oldu iş verdik onlara, okul açtık eğitim görsünler diye. Velhasıl, bazen kızdık bazen sevdik onları. Ama onları bir konuda hiç anlayamadık. Anlayamazdık da zaten. Vatan toprağından kopup gelen bu insanların içindeki memleket hasretini biz hiç tahayyül bile edemezdik. Çok şükür Rabbim bize bu duyguyu tattırmasın.

Her gün her dakika her yerde bir Suriyeli görmek mümkün artık bu topraklarda. Dostlar, iyi bakın bu insanların yüzlerine. Onlar bizim için ibretlik bir tablo. Anavatanından kopmuş milyonlarca insan ders olsun bizlere. İyi dinleyin bu şiiri ve iyi bakın o Suriyeli kadının gözyaşlarına. Bir milletin gözyaşı akıyordu bu kadının göz pınarlarından.Bir olmazsak, diri olmazsak bir gün biz oluruz bu insanların yerinde. Oyun aynı oyun ama figüranlar değişir. Gün, birlik günüdür. Gün bir olup vatan toprağında dirlik kurma günüdür. Gün, mazlumun yanında,zalimin karşısında ‘’Hak’’ deme günüdür.