Alın size yazmaya değer bir konu daha: Başkanlık sistemi… Her konuda olduğu gibi, daha doğrusu olması gerktiği gibi bu konuda da fikir ayrılıkları var elbette. Ülkemizin iktidar yandaşları ve iktidar karşıtları olarak 1980’lerdeki çatışma siyasetine döndürüldüğü, sağlıklı bir muhalefetin mumla arandığı günümüz Türkiye’sinde; başkanlık sistemine de körü körüne ‘Evet’ ve körü körüne ‘Hayır’ diyenler mevcut. Acaba gerçekten mevcut cumhuriyet sistemi artık bize yetmiyor mu? Gerçekten yavaşlatıyor, veya engelliyor mu? Ya da Merhum Türkeş’e Rağmen başkanlığa ‘Hayır’ diyen MHP’nin dediği gibi bugün şartlar değişti mi? Başkanlık Erdoğan’ın tekelinde olmak mı? Yani en başta olması gereken şey başkanlık mı, yoksa Erdoğan’ın aday olup kaznması durumundaki başkanlığı ‘başka’ başkanlık mı? Şimdi ‘Bunun bir ortayolu yok mu?’ diyen okuyucularımı duyar gibi oldum. Haklısınız ama maalesef ülkemiz son yıllarda ortayola hasret kaldı. Peki nedir bunun ortayolu? Naçizane fikrim şudur ki; bugün sistemin kilitlendiği aşikar hale gelmiştir. Özellikle 10 Ağustos’dan sonra, öncesinde söylenen ‘Aktif Cumhurbaşkanlığı’nın Başbakanlığı sembolik hale getirdiği ve Aktif Cumhurbaşkanımız’ın ülkeye de millete de yettiği anlaşılmıştır. Ancak Aktif Cumhurbaşkanı’nın Tek Adam olması tehlikesi de ufuktadır. Bu nedenle denetlenebilir olması şarttır, ve yine bu nedenle de ‘Neden Başkanlık?’ sorusunu değil, ‘Nasıl Başkanlık?’ sorusunu tartışmalıyız. Böylece oy çokluğu olan partinin değil de ideolojisini temsil eden veya ideolojisine yakın olan partinin içerisinden Başbakan seçen bir Cumhurbaşkanı manzarasıyla ya da devlet menfaatlerini göz ardı ederek sırf ideolojisine uymadığı için önüne gelen neredeyse her yasayı veto edip ülkeyi yıllarca geriye getiren ve yavaşlatan bir Cumhurbaşkanı manzarasıyla bir daha karşılaşmayız belki.