Gençlerbirliği mağlubiyeti sonrası Karaman’ın pişkince açıklamalarının ardından istifa etmeyişi üzerine düşünüp duruyorum. Empati bile yapıyorum ve kendimi hem Karaman’ın, hem de Kalkavan’ın yerine koyuyorum ama yok yine de bu kadar vicdansız olamıyorum. Kafamda değişik varyasyonlar beliriyor.
İlk aklıma gelen Hikmet Karaman’ın Rizeli’den intikam almak için istifa etmemekte direndiği şeklinde.
Malum Rize’yi en son çalıştırdığı dönem buradan kovularak gitmişti ve o günden sonra içine biriktirdikleriyle şimdi intikam almaya çalışıyor istifa etmeyerek...
Yoksa bir insan tüm hesap kitap ortadayken, koskoca bir şehir tarafından artık sevilmez, nefret edilir hale gelmişken, hangi yüzle hala görevini sürdürmek istesin ki?
Bir de üstüne üstlük maç sonrasında “Ortada bir başarısızlık varsa teknik direktör olarak üstleneceğiz” diyor. Cümleye girişe bakın; “Ortada bir başarısızlık varsa…” Pardon da Sayın Karaman daha nasıl bir başarısızlık hayal ediyorsunuz.
Tüm yetkinin elinizde olduğunu ballandıra ballandıra anlatıp ahkam keserken, kadronuzu kafana göre kurarken, “futbolcu yetiştiriyoruz” derken, kurduğunuz kadronun marifetlerini her hafta gösterdiğiniz halde, neyi başarı olarak görüyorsunuz? Takımdan gönderdiklerinizin yerine “kaliteli” diyebileceğiniz kimi aldınız da, hala kendinizi başarılı sayıyorsunuz?
25 haftada 5 galibiyet elde edip 20 puan toplamışsın ve hala “ortada bir başarısızlık varsa” diye dem vuruyorsun. Mustafa Reşit Akçay sezon başından beri görev yaptığı ve 31 puan topladığı Osmanlıspor’u 2. Devre 7 puan topladığı halde bırakıp istifa ediyor. Tolunay Kafkas, 3. Haftadan itibaren devraldığı Akhisar Belediyespor’u yine 2. Devre 7 puan topladığı halde 27 puanda bırakıp istifa ediyor. Bu insanlar kendini başarısız görüp istifa ediyor.
Ama sen sezon başı kendi kadronu kurduğun halde, 25 haftada 20 puan topladığın halde, 2. Devre sadece 4 puan toplayabildiğin halde, hala kendini başarısız olarak görmeyip bir de üstüne üstlük pişkin bir şekilde, insanların aklıyla alay edercesine “ortada bir başarısızlık varsa” diyorsun. Aslında başarısızlığın gayet de farkındasın ama kabullenemiyorsun. Kabullensen zaten istifa edersin. Ya da işte başta değindiğim noktaya geliyorum; istifa etmiyorsan demek ki derdin Rize’den intikam almak.
Empati de kurduğumu belirttim ya, vardığım sonuç; “İstenmediğim yerde duracak kadar ne mezhebim geniş, ne de o kadar yüzsüzlük yapabilirim.” Artık gerisini sen anla…
Kendimi Başkan Metin Kalkavan yerine de koydum. “Acaba Kalkavan taraftarın eleştirilerine, tepkilerine karşı aşırı hassas düşünüp bu yüzden inatlaşma yolunu mu seçiyor” diye düşündüm.
Yoksa bir insan neden ortada bariz bir şekilde başarısızlık varken, tepkiler ayyuka çıkmışken, istenmeyen adam durumundaki birisinin istifasını kabul etmesin? (Buna gerçekten inanmak istemiyorum. Yani gerçekten Hikmet Hoca istifasını sunup da Başkan Kalkavan kabul etmemişse, bu sefer Kalkavan’ın da Rizeli’den intikam almaya çalıştığını düşüneceğim)
Sonra, “Acaba Karaman ile yapılan sözleşmenin maddeleri arasında istifa etse de tazminat ödenmesi gerektiği şeklinde bir madde mi var da Kalkavan’ın bu yüzden, “mali disiplini” bozmamak adına istifayı kabul etmek işine gelmiyor” şeklinde de düşünüyorum.
Sayın Kalkavan, kendi şirketini, artık otelini, marinanı, tershaneni 3 yıl zarar ettiren bir müdürün olsaydı, hala o şirketinin başında tutar mıydın o kişiyi diye çok merak ediyorum.
Karaman ile bugüne kadarki süreyi bir masaya yatırdığında sportif başarısızlığın yanında, mali disipline de katkısı olmayan bir sonuç çıkmıyor mu?
Özellikle bu sezon gönderilen, takımdan ayrılan onlarca futbolcudan, transfer edilirken ödenilen paradan daha çok mu kazandı kulüp? Karaman’ın bugüne kadar aldığı, kalitesi ortada olan futbolcuları, ödediğiniz paralara satabileceğinizi düşünüyor musunuz? Transfer noktasında uğradığınız zararı görmüyor musunuz?
Bu sezon 5 galibiyet ve 5 beraberlikle yayın geliri, iddia geliri derken aldığınız paralar, sezon başından itibaren yaptığınız transfer bedellerini karşıladı mı?
Eğer bu anlamda da ortada zarar namına bir şey yoksa, daha sorgulamayacağım.
Ama Sayın Kalkavan ile ilgili kafamda beliren en net görüş, futbolu sevmesini geçtim ama; “Eğer Rize’yi seven biri olsaydı, eğer Rizeli’yi seven biri olsaydı, şimdiye kadar bu ilin, bu camianın bunları yaşamasına izin vermezdi”
Takımda gerginliğin had safhada olduğu aşikar. Teknik direktöründen futbolcusuna kadar bir gerginlik havası esiyor. Başarısızlık, alınan mağlubiyetler psikolojileri ters yönde etkiliyor belli. Böyle olunca da muhalif veya eleştirel hiçbir düşünceye tahammül edilemez hale geliyor. Özellikle Karaman... Zaten stat anonslarını yapan Togay’ın da Karaman yüzünden görevinden edildiği biliniyor.
Son haftalarda oynanan maçlardaki kaçırılan gollere bakınca artık şans bile yanınızda yer almıyor. Bu inatlaşma, bu diktatörce tavırlar nereye kadar gidecek bilemiyorum ama eğer böyle devam ederse bu şehir ne Karaman’ı, ne Kalkavan’ı hayırla yad etmeyecektir.