Doğal olarak her milletin hatta her şehrin bakış açısı farklıdır. Nasıl ki milyarlarca insanın birbirinden farklı olduğu gibi düşünceler de fikirler de farklılık gösterebilir. Güzel olan tarafı da budur zaten. Her şeye rağmen farklılıklar güzeldir, farklılıklar zenginliktir diyebilmek bir şereftir, bir onurdur.
Devran döndüğü sürece insanoğlu büyük savaşlara, büyük kıyımlara, büyük katliamlara tanık oldu ve olacaktır da. Tarih tekerrürden ibarettir sözü de buna bir kanıttır kanımca. Dünya yine böyle zor bir dönemden geçiyor maalesef. Dünyanın her yerinde bir terör tehlikesi ve paniği var. Özellikle ülkemizde bu panik ve korku hat safhada. Lakin dün de olduğu gibi bugün de insanoğlu hayata tutunmanın bir yolunu bulacak şüphesiz.
Futbol, 11 kişiyle oynanan bir oyun değildir. Futbolda en önemli mevki 12. Adamın mevkisidir. Hepimizin heyecanla beklediği 2016 Avrupa Şampiyonasına çok az kaldı. Dünyanın her yerinde bombalar patlamasına rağmen insanlar büyük bir heyecan içinde bu turnuvayı bekliyor. Fransa’da bu turnuvayı sabote etmek için büyük patlamalar olacağına dair spekülasyonlar olmasına rağmen her milletten 12. Adamlar görevlerini yerine getirebilmek için ölüme meydan okurcasına büyük bir aşkla Fransa’ya koşmaya kararlı. Bu azim ve bu inanç mutlaka bir zaferin habercisidir. Büyük zaferler büyük bedeller gerektirir. Fedakarlık bedel için en önemli adımdır.
En son 2008’de izledik milli takımımızı. Ama ne milli takımdı o öyle. Her dakikası ve her saniyesi büyük bir heyecan. Gurur duyduk Türk olduğumuz için. Göğsümüz kabardı milli takımımızla. Hele yarı final maçında Almalar ile oynanan maçta, maç öncesinde bir spikerin Alman teknik direktörüne ‘’Türkler hakkında ne düşünüyorsunuz?’’ sorusuna ‘’Türkler uçağa binip gitmeden maçı kazandığımıza inanmam’’ cevabı herkesi gülümsetmişti. Aslında Löw bizi ne kadar güzel ne kadar net biçimde özetlemişti. Biz Türklerin son ana kadar umudunu kaybetmeyen ve son ana kadar kıyasıya çabalayan bir millet olduğumuzu ne kadar güzel anlatmıştı bütün dünyaya. Önemli olan düşmemek değildir, önemli olan düştükten sonra kalkabilmektir fikrini nasıl da aşılamıştık o turnuvada. Gerek Çek Cumhuriyeti gerek İsviçre gerek Hırvatistan maçında ne kadar güzel gösterdik dünyaya ‘’Bizler yenildiğimizde değil, vazgeçtiğimizde kaybetmiş oluruz’’.
Aradan yıllar geçti, zaman su gibi aktı gitti. Birçok turnuva kaçırdık, kötü zamanlar geçirdik. Sular bulanmadan temizlenmiş derler ya biz de çok bulandık lakin sonunda berraklandık. Gün bugündür dedik ve Fransa’ya bir bilet kaptık. Avrupalılar bizi unutmuştur diyerekten pas tutmuş dimağlara su serpmeye karar verdik. Her zamankinden daha da heyecanlandık ve her zamankinden daha da umutlandık. Karanlık günleri geride bıraktık ve milletçe bu turnuvayı bekler olduk. Çünkü bu turnuva, o yeşil saha milletlerin bir aynasıdır. Milli takım bir milletin karakteridir. Bir milli takımdan bir milletin karakteri ortaya çıkar diyorum ben. Almanlara bakın mesela futbolda da disiplinli, nizam ve intizam en önemli kaide. Brezilyalılara bakın mesela yeşil sahalarda da rahat ve fantastik olmak önemli onlar için. Balkan milletlerine bakın bir de sert ve dişe diş oyun mantığı futbola da sirayet etmiş.İngilizlere göz atalım bir de her zamanki gibi mantıklı olmayı tercih ediyorlar. İşte bu yüzden diyorum ki futbol ne güzel şey. Futbol bizim dünyaya kendimizi tekrar hatırlatmak için büyük bir şans.
Velhasıl, yazımın başında da dediğim gibi futbol nedir diye sorsalar bizlere ‘’ 80 milyon insanın 11 kişide vücut bulmasıdır’’ demek yanlış olur mu sizce?
