1 Kasım’ın Gelişi.. Olmayacak duaya “Amin” dedirttiler vallahi! “Ne Koalisyonu?”  dedik, “Olacak” dediler. “E Recep Tayyip ERDOĞAN?” dedik, “O kadar da yapmaz!” dediler. “Çözüm dolaba kalktı, seçim yaklaştı” dedik, “O kadar gözleri kararmış olamaz” dediler. Keşke yanılsaydık! Keşke yapmasalardı! Söyleyecek sözümüz yerine, dileyecek özrümüz olsaydı! Göremediler, veya görmek istemediler. 1 Kasım’ın gelişi 7 Haziran’dan belliydi! Ne Bekliyorlar? Peki ne bekliyor bu saray tayfası? Tek başına iktidar olmayı mı? “Biz geldik terör bitti” senaryosunu oynamayı mı? Aslında tuttu. Milletin aklına: “AKP Varsa Şehid Yok” düştü bir kere. Düşürüldü bir kere. Ama yeter mi bilinmez. Süleyman Soylu’nun AKP’ye katılımından sonra değişen il Başkanları ne olacak? Milletten iyice kopan AKP? Ya bir anda görevden aldığınız Milli Görüş kökenli başkanlar? Millete tepeden bakan AKP ne olacak? “İlle de Başkanlık!” diyen Erdoğan’ı ne yapacaksınız? Belli ki bir şey değişmeyecek. Değişmeyecek çünkü çareyi politikalarını düzeltmekte değil “ittifaklarda” arıyorlar. Ya Olursa?.. Henüz söylenti. Ama “yüksek sesle fısıldayanlar” çok AKP-SP seçim ittifakını. Geçen seçim BBP ittifakıyla şaşırtan SP, şimdi de AKP’yle anılıyor. Yahu bu ne ittifak sevdasıdır! Bu millet Saadet Partisi’ni ne BBP ve “Paralel”le, ne de AKP ve Erdoğan’la görmek istiyor. Sadece ve sadece “Milli Görüş”le görmek istiyor. Ne 7 Haziran’daki gibi “Körü körüne” AKP karşısında, ne de 1 Kasım’da muhtemel olduğu gibi AKP çatısında. Saadet Partisi’nin meclise girmesi için Milli Görüş’e “tam manasıyla” sarılması yeterlidir. Son sözleri biz söylemiyoruz elbet. Bizimkisi bir umut. Hep bir söyleyeceğimiz olur. “Söz ola kese savaşı, söz ola kestire başı!”