Hafta içinde yabancı bir kaynakta gördüğüm uzak doğudan çay bahçelerini gösteren fotoğraflı bir haber oldukça ilgimi çekti. Çaylıklar o kadar muntazaman görünüyor ki, imrenmemek mümkün değil, ama çay tarımından az buçuk anlıyorsanız fotoğraflardaki bir detay da bize tam aksini söylüyordu. Çay tamilerinin (çay bitkisi) arasında yükselen elektrik direkleri bizim Doğu Karadeniz çayının ayrıcalığını, avantajlarını ifade ediyordu. Elbette bilenler, konuya hakim olanlar içindibu ayrıntı. Onun için hem çayımıza hakkını teslim etmek, hem de çay tüketicisi vatandaşlarımızı bu hassas konuda bilgilendirmek ve neticede bir çay müstahsili olarak da çay endüstrimize katkı sağlamak için RİMER’infacebook sayfasında “Çayımızın Kıymetini Bilelim” başlığıyla bir yorum yazdım. “Bir çay bahçesi fotoğrafı paylaşacağım. Süper bir görüntü; muntazaman, kalemle biçimlendirilmiş, imrenilecek bir bahçe. Bizden değil, muhtemelen Uzakdoğu’dan Hindistan veya Seylan’dan bir plantasyon. Plantasyon kelimesini de özellikle kullandım, zira bizdeki gibi miras bölüşümü veya arazinin yapısı, azlığı nedeniyle çaylıklar o coğrafyada aile – kişi bazlıdan çok kurumsal işletme şeklinde değerlendiriliyor. Gelelim konuya… Fotoğrafa bakınca insan çay bahçesine gıpta ediyor ama ürün karakteri açısından maalesef durum aynı lezzette değil. En azından layıkıyla üretilmiş tüm Karadeniz çaylarımız için bu bir gerçek. Basitçe ifade edeyim, fotoğrafta görüleceği üzere tüm çay setleri arasında aydınlatma direkleri var. Nedeni de bu coğrafyada yaş çayın zorunlu olarak geceleri toplanıyor olması. Çünkü,bölgede yoğun, yılandan farklı böceklere haşere var ve gündüz bu canlılar insanlara daha çok zarar verebiliyor. Bu yoğun haşere ile mücadele içinde üretici işletmeler nerdeyse haftada birkaç kez kimyasal olmasa da ilaçlama yapmak zorunda. Fotoğrafın görünmeyen yüzünü böyle gördüğümüzde bugünün seçici, sağlığına özen gösteren çay tüketicilerinin bu coğrafyadan ithal edilen çayları açıkçası tüketmemesi ve Rize çayının önemini, değerini bilmesi gerekiyor. Çünkü Rize çayında asla sinek veya herhangi bir haşere ilacı kullanılmamaktadır.” Yorumum iki günde 12 binden fazla dostumuz tarafından okundu, yüze yakın duyarlı dostumuz tarafından da paylaşıldı. Belli bir sayıda çay tiryakisi ile de çayımızın ve ithal, özellikle kaçak çayların kalitesi ile ilgili de özelden yazıştık, tartıştık. Öyleyse bu bizler için çok bilindik olan bu ayrıntının daha geniş kitlelerce de bilinmesi medyaya yönelik bir yazı şart oldu. Daha önce defalarca yazdım, uyardım içerisinde ki katkı maddeleri yüzünden kaçak çayları tüketmemek gerekiyor. Aynı şekilde yüksek rakımda ve nerdeyse teknik desteklerin etkisiyle yılın 12 ayı hasat edilebilen zorunlu ilaçlamaya mazur kalan ithal çaylar konusunda da çay tiryakilerinin dikkatini çekmek istiyorum. Ağırlıklı Rize yöresinde hasat edilen Türk Çayında geçmişte olduğu gibi artık amonyum sülfat gübresi de kullanılmamakta, denize seviyesine oldukça yakın rakımda ve yılın sadece Mayıs – Eylül ayları arasında toplanan, özellikle İftar sonrası su dan sonra en güzel, en yararlı içecek olan doğal Türk Çayını tercih edin.