Bu koşuşturmaların belki de en streslisi ama bir o kadar da güzeli ise düğün hazırlıklarıydı. Gelinlik seçimi, ev seçimi, mobilyası vs vs.. En önemlisi de gelin kızımızın “çeyizi”..! Hani o bohça bohça tülbentler, deste deste havlular, hiç kullanılmayacak ama olmazsa olmaz dantelli örtüler! El emeği göz nuru dökülen ince ince işlenen sonra da yetmeyip götürüp çeyizcilere bir ton para dökülen çeyizler, peki neden? Onlar yeteri kadar olunca (genelde kişi yıllarca hiç birini kullanmıyor daha sonra da bunların modası geçti deyip bir kenara atıyor) veya hiç olmayınca o düğün akdi gerçekleşmiyor mu? “Ama onlarsız da olmaz ki, şaşırmış bu kız!” seslerini duyar gibiyim ben de diyorum ki siz Hz.Fatıma’nın çeyizinde neler var hiç duydunuz mu? Peygamber Efendimiz’in ‘Cennet kokulum’ diye sevdiği kızı Hz. Fatıma’nın çeyizini Hz. Selman ile Hz. Bilal deve ile taşımışlardır. Çeyizleri ise; Üç minder, Bir seccade, İki el değirmeni, Bir tane su tulumu, Bir tane ibrik Bir tane maşrapa, Bir elek, Bir tane koç postu, Bir alaca kilim’den oluşmaktadır. İstenilse daha iyisi yapılamaz mıydı? En pahalı kumaşlar, gümüşten eşyalar, kuş tüylerinden yataklar, yorganlar döktürülemez miydi? Peki tüm bunlara gerek var mıydı? Bir kız anne-baba evinden giderken yük yük, sandık sandık (birçoğunu hayatı boyunca kullanmayacağı) eşya götürmek zorunda mıdır? Biz o gelin kızımıza bunların hiçbirini yapmasak sadece ilim versek, okuması için kitaplar versek olmuyor mu? Sayın anneler; biliyorum bu yazı hiç hoşunuza gitmedi eminim ki benim annemin de hoşuna gitmemiştir ama biz o bohçaları, o desteleri istemiyoruz ki… Boş kaldığımız zaman bize dantel ör demek yerine elimize kitap tutuşturun istiyoruz… Evlenenlere mutluluklar ile… Selam ve Dua ile…